Allereerst, sorry voor de taalfouten in het vorige verslag.
Het was een concept op mijn computer en omdat we eindelijk fatsoenlijk Internet
hadden op de Bahama’s, heb ik het er in zijn geheel opgezet, zonder te
controleren. (Op een terras met keihard funkmuziek). Ik zal er later de
taalfouten uithalen.
Internet aan boord is
zeer langzaam en zeer duur en niet te
doen
Het Internet onderweg
is een heel gedoe. Vaak liggen er gigantische cruiseschepen en zit iedereen bij
een internetpunt (of staand op de pier) te internetten .Er wordt veel geskypet
(met kleinkinderen natuurlijk) of door de bemanning met vrouw en kinderen.
Daardoor zijn de netwerken steeds overbelast. Met mijn telefoontje kan ik soms
de koppen van de mail ophalen, maar de mail niet lezen. Daarom sorry tegen
iedereen die ik niet (meteen heb beantwoord). Jan en ik zijn al enkele keren
verbrand, door te lang in de zon te zitten bij onze pogingen verbinding te
krijgen. En als het niet lukt probeer je het weer dagen later, als er dan wel
internet is.
En dan nu een vervolgverslag
19 mrt Cozumel,
Mexico: Chichen Itza Mayan Ruins
Vanaf de haven gingen we eerst met de ferry naar het
vastenland. Daarna was er een lange tocht naar de ruines. De zee was nogal ruw
en ik ben zeeziek geworden op de ferry. Na inname van een reistablet, was dat
gelukkig in Chichen Itza over.
De tocht door Mexico was heel saai, je zag alleen vergeeld
struikgewas langs de weg.De ruines waren onvergetelijk, hierna een Mexicaans
buffet. Zeer hete tortilla op en Maya groenten met rijst. Mexicaanse muziek er
bij . Daarna weer een lange tocht terug ( vertrek rond 8u en terug om 18.30)
20-22 mrt Havana,
Cuba
We kwamen ‘s avonds aan en zijn met onze vrienden meteen na
het diner, de stad ingegaan.
Er waren niet veel winkeltjes open, maar wel veel
restaurantjes. En bij veel restaurantjes werd muziek gemaakt.
De eerste keer de stad in gaan is een heel avontuur. Je moet
een visum hebben. In het aanvraagformulier mag geen enkele verbetering staan.
Er wordt tevens een gezichtsscan gemaakt. Iedereen was een beetje zenuwachtig
bij al dat militaire vertoon. Maar als je aan de beurt was, bleek dat toch wel
mee te vallen. De beambten wensten je vriendelijk een goed verblijf toe.
Als je de terminal uitkomt weet je niet wat je ziet, je
staat meteen in het oude Havana met de oudewetse Amerikaanse sleeën en de koloniale (Spaanse)
gebouwen. We hebben een hele leuke avond gehad en o.a. gezellig op een terras
gezeten. Helaas ging het heel even regenen. Maar dat was ook weer apart,
iedereen ging vlug schuilen onder het afdak van het terras en de ober kwam snel
afrekenen, omdat meestal bij plotselinge regen, nogal wat mensen van het terras
vetrekken zonder te betalen.
De volgende dag stond er een excursie op het programma naar Las Terrazas, een door UNESCO beschermd
natuurgebied in het westen van Cuba. Allereerst reden we met de bus met een reisleidster door het
immens grote Havana, daarna door het mooie platteland van Cuba.
Las Terrazas ibestaat uit 5,000 hectares onbewerkt
land, in het hart van de Sierra del Rosario
Bergen. De terrassen zijn in de jaren 60
aangelegd in het kader van herbebossing en zien er ongerept uit. Een geweldige
prestatie. We hebben de resten van de een koffieplantage uit de slaventijd
gezien en er zitten ongelooflijk veel vogels. We hadden een uitstekende gids,
die alle vogels kende en ze lokte met een app met vogelgeluiden. We hebben er
veel foto’s van gemaakt, hoewel deze niet allemaal zijn gelukt. We begonnen de
dag met een rumcocktail in het bezoekerscentrum en muziek van een soort boysband, die Cubaanse muziek speelde.
De jonge gitarist ging als een mix van Jimi Hendrix en Santana uit zijn dak en was geweldig. Daarna
volgde rondleiding die werd afgesloten met een eenvoudige doch voedzame
maaltijd van bruine bonen, rijst, varkensvlees en kip en een custerdvla-toetje.
Al bij al was het een zeer geslaagde excursie.
Na Cuba zetten we koers naar de Bahama’s
23 maart,
Freeport, de Bahama’s
Het positieve aan de Bahama’s was het vrije Internet, en dat
we eindelijk al de mail op konden halen en verslagen op het web konden
plaatsen.
Onze excursie heet Beach & Cave en leidde ons naar een
mangrovegebied in het Lucayan National Park.
De bus had zijn beste tijd gehad en was aan de buitenkant
gerepareerd met ijzeren platen en in de binnenkant waren stoelen zo kapot en doorgezakt,
dat je er niet op kon zitten. Er was geen enkele stoel met intact bekleding en
de draden van de elektrische belichting lagen overal open en bloot. De excursie
zou ons een rondleiding door de mangrove geven en daarna kon je of naar het
strand of no wat wandelen. Na bezichtiging van de caves die erg, tegenvielen
skipte de chauffeur-gids het mangrove
gedeelte en voerde iedereen naar het strand.
En verlengde zonder overleg de excursie (het verblijf op het strand
zonder voorzieningen) met een uur. Onze begeleidster regelde echter een bus,
voor degenen die meteen terug wilden.
Wij waren zelf (illegaal) al door de mangroves gelopen en ze
zijn wel mooi. Het eiland ziet er triest uit. Vorig jaar zijn ze door een grote
hurricane getroffen en veel huizen en
bomen zijn vernield en niet opgeknapt. Al met al een troosteloze aanblik.
De Marco Polo lag in het havengebied tussen allerlei werven
en olieopslagtanks. Er was een klein shopping-centre met restaurantjes en terrasjes, dus dat viel mee.
Maar wij hebben nu toch een beetje anderekijk op de Bahama’s dan voorheen.
s Avonds ontvingen we een brief van het excursiemanagement, dat we 80% van ons geld
terugkregen. Een zeer net gebaar. Het is
tijdens de reis al eerder opgevallen, dat de staf van de Marco Polo wat open
staat voor klantenkritiek en meteen actie onderneemt. Geheel anders dan tijdens
onze reis met het fatale dodelijke ongeluk in 2014.
Bij vertrek naar
Bermuda zijn onze portholes weer afgesloten, i.v.m. de te verwachten
storm.
Tot zover dit verslag. Hopelijk kan ik het kwijt op de
Bermuda (als we niet mysterieus verdwijnen)
