7a. Verslag 19 - 23 maart

Allereerst, sorry voor de taalfouten in het vorige verslag. Het was een concept op mijn computer en omdat we eindelijk fatsoenlijk Internet hadden op de Bahama’s, heb ik het er in zijn geheel opgezet, zonder te controleren. (Op een terras met keihard funkmuziek). Ik zal er later de taalfouten uithalen.

 Internet aan boord is zeer langzaam en zeer duur en  niet te doen

 Het Internet onderweg is een heel gedoe. Vaak liggen er gigantische cruiseschepen en zit iedereen bij een internetpunt (of staand op de pier) te internetten .Er wordt veel geskypet (met kleinkinderen natuurlijk) of door de bemanning met vrouw en kinderen. Daardoor zijn de netwerken steeds overbelast. Met mijn telefoontje kan ik soms de koppen van de mail ophalen, maar de mail niet lezen. Daarom sorry tegen iedereen die ik niet (meteen heb beantwoord). Jan en ik zijn al enkele keren verbrand, door te lang in de zon te zitten bij onze pogingen verbinding te krijgen. En als het niet lukt probeer je het weer dagen later, als er dan wel internet is.

En dan nu een vervolgverslag

19 mrt Cozumel, Mexico: Chichen Itza Mayan Ruins

Vanaf de haven gingen we eerst met de ferry naar het vastenland. Daarna was er een lange tocht naar de ruines. De zee was nogal ruw en ik ben zeeziek geworden op de ferry. Na inname van een reistablet, was dat gelukkig  in Chichen Itza over.

De tocht door Mexico was heel saai, je zag alleen vergeeld struikgewas langs de weg.De ruines waren onvergetelijk, hierna een Mexicaans buffet. Zeer hete tortilla op en Maya groenten met rijst. Mexicaanse muziek er bij . Daarna weer een lange tocht terug ( vertrek rond 8u en terug om 18.30)

20-22 mrt Havana, Cuba

We kwamen ‘s avonds aan en zijn met onze vrienden meteen na het diner, de stad ingegaan.

Er waren niet veel winkeltjes open, maar wel veel restaurantjes. En bij veel restaurantjes werd muziek gemaakt.

De eerste keer de stad in gaan is een heel avontuur. Je moet een visum hebben. In het aanvraagformulier mag geen enkele verbetering staan. Er wordt tevens een gezichtsscan gemaakt. Iedereen was een beetje zenuwachtig bij al dat militaire vertoon. Maar als je aan de beurt was, bleek dat toch wel mee te vallen. De beambten wensten je vriendelijk een goed verblijf toe.

Als je de terminal uitkomt weet je niet wat je ziet, je staat meteen in het oude Havana met de oudewetse  Amerikaanse sleeën en de koloniale (Spaanse) gebouwen. We hebben een hele leuke avond gehad en o.a. gezellig op een terras gezeten. Helaas ging het heel even regenen. Maar dat was ook weer apart, iedereen ging vlug schuilen onder het  afdak van het terras en de ober kwam snel afrekenen, omdat meestal bij plotselinge regen, nogal wat mensen van het terras vetrekken zonder te betalen.

De volgende dag stond er een excursie op het programma naar Las Terrazas, een door UNESCO beschermd natuurgebied in het westen van Cuba. Allereerst reden we  met de bus met een reisleidster door het immens grote Havana, daarna door het mooie platteland van Cuba.

Las Terrazas ibestaat uit 5,000 hectares onbewerkt land, in het hart van de Sierra del Rosario

Bergen. De terrassen zijn in de jaren 60 aangelegd in het kader van herbebossing en zien er ongerept uit. Een geweldige prestatie. We hebben de resten van de een koffieplantage uit de slaventijd gezien en er zitten ongelooflijk veel vogels. We hadden een uitstekende gids, die alle vogels kende en ze lokte met een app met vogelgeluiden. We hebben er veel foto’s van gemaakt, hoewel deze niet allemaal zijn gelukt. We begonnen de dag met een rumcocktail in het bezoekerscentrum en muziek van een  soort boysband, die Cubaanse muziek speelde. De jonge gitarist ging als een mix van Jimi Hendrix en  Santana uit zijn dak en was geweldig. Daarna volgde rondleiding die werd afgesloten met een eenvoudige doch voedzame maaltijd van bruine bonen, rijst, varkensvlees en kip  en een custerdvla-toetje.

Al bij al was het een zeer geslaagde excursie.

Na Cuba zetten we koers naar de Bahama’s

23 maart,  Freeport, de Bahama’s

Het positieve aan de Bahama’s was het vrije Internet, en dat we eindelijk al de mail op konden halen en verslagen op het web konden plaatsen.

Onze excursie heet Beach & Cave en leidde ons naar een mangrovegebied in het Lucayan National Park.

De bus had zijn beste tijd gehad en was aan de buitenkant gerepareerd met ijzeren platen en in de binnenkant waren stoelen zo kapot en doorgezakt, dat je er niet op kon zitten. Er was geen enkele stoel met intact bekleding en de draden van de elektrische belichting lagen overal open en bloot. De excursie zou ons een rondleiding door de mangrove geven en daarna kon je of naar het strand of no wat wandelen. Na bezichtiging van de caves die erg, tegenvielen skipte de chauffeur-gids  het mangrove gedeelte en voerde iedereen naar het strand.  En verlengde zonder overleg de excursie (het verblijf op het strand zonder voorzieningen) met een uur. Onze begeleidster regelde echter een bus, voor degenen die meteen terug wilden.

Wij waren zelf (illegaal) al door de mangroves gelopen en ze zijn wel mooi. Het eiland ziet er triest uit. Vorig jaar zijn ze door een grote hurricane getroffen en veel  huizen en bomen zijn vernield en niet opgeknapt. Al met al een troosteloze aanblik.

De Marco Polo lag in het havengebied tussen allerlei werven en olieopslagtanks. Er was een klein shopping-centre met  restaurantjes en terrasjes, dus dat viel mee. Maar wij hebben nu toch een beetje anderekijk op de Bahama’s dan voorheen.

s Avonds ontvingen we een brief van het  excursiemanagement, dat we 80% van ons geld terugkregen. Een zeer net gebaar.  Het is tijdens de reis al eerder opgevallen, dat de staf van de Marco Polo wat open staat voor klantenkritiek en meteen actie onderneemt. Geheel anders dan tijdens onze reis met het fatale dodelijke ongeluk in 2014.

Bij vertrek naar  Bermuda zijn onze portholes weer afgesloten, i.v.m. de te verwachten storm.

Tot zover dit verslag. Hopelijk kan ik het kwijt op de Bermuda (als we niet mysterieus verdwijnen)